Kayıt tarihi: Ocak 18, 2017
Haz 01
Soldan sağa: Ahmet Kendigel, Mehdi Mehdiyev, Muhammed Valiyev, İbrahim Öztek, Emin Hesenli, Cumhur Evcil
Türkiye Azerbaycan Dev Kardeşlik ve Candaşlık Projesi kapsamında Azerbaycan Muharip Gazileri, İstanbul Muharip Gaziler Derneği’nin Başkanı Kıbrıs Gazisi Em.Alb. Ahmet Kendigel ve yönetimi tarafından İstanbul’da misafir edildiler. Ağırlamalarda; Emekli Subaylar derneği, Türkiye Harp Malülü, Gaziler, Şehit, Dul ve Yetimleri Derneği temsilcileri de hazır bulundular. Misafirler, Dev Kardeşlik ve Candaşlık Projesi mimarları Prof.Dr. İbrahim Öztek (Anadolu Aydınlar Ocağı Genel Başkanı – Em.Tbp.Kd.Alb), Emin Hesenli (Azerbaycan Terhis Olunmuş Harbçilerin Gençleri Maariflendirme İctimai Birliyi Başkanı), Vugar Kadirov (Azerbaycan Aydınlar Ocağı Başkanı) ve Dr. İftihar Piriyev’in (Azerbaycan İrevan Devlet Tiyatrosu Direktörü) düzenledikleri projeler kapsamında Türkiye’yi ziyarette bulundular.
İstanbul’da tanışma töreni, İstanbul Sirkeci’deki Muharip Gaziler Derneğinde gerçekleşti. 13 kişilik misafir heyette; Emin Hesenli yanı sıra Mehdi Mehdiyev (Em. Gazi Alb., Karabağ Savaşı Muharip Gazileri ve şehitleri içtimai birliği başkanı), Muhammed Valiyev (Em.Gazi Binbaşı, Afganistan savaşı Muharip Gazileri ve şehitleri içtimai birliği başkanı), ile Seyfettin Safarov, Tofik Azizov, Mikail Hüseynov, Elşen Cabiyev, Natık Mehdiyev, Reşat Haşimov, Ülfet Hasanov, Ilgar Babayev, Eşkin Hüseynov ve Samir Piriyev bulunmaktaydı.
Türkiye ve Azerbaycan milli marşları ardından karşılıklı konuşmalar ile plaket ve madalya taktimleri yapıldı. Ardından Prof.Dr. İbrahim Öztek, I. Dünya Savaşından günümüze Türkiye ve Azerbaycan topraklarında veya sınır ötesi harekatlanda vermiş olduğumuz şehitlerimiz ve gazilerimize yönelik “Şehitlerimiz ve Gazilerimiz” konulu konferans verdi. 17-21 Mayıs günlerini İstanbul’da geçiren misafirler; 19 Mayıs resmi törenlerine katıldılar. Bazı askeri birlikleri, Askeri Müzeyi, Emirganda Atatürk ve Haydar Aliyev parkını, Kazım Karabekir müzesi ile İstanbul’un tarihi yerlerini ziyaret ettiler. Daha sonra Ankara’da temaslarda bulunmak üzere İstanbul’dan ayrıldılar.
Yapılan törenlerde; Azerbaycanlı yetkililer tarafından Türk Mukavemet Teşkilatı kurucularından Kıbrıs Gazisi Em. Tümgeneral Cumhur Evcil, Prof.Dr. Em.Alb. İbrahim Öztek, Kıbrıs Gazisi Em.Alb. Ahmet Kendigel ile muharip gazi yönetim kurulu üyeleri Mehmet Akten, Ahmet Külak, Oktay Yoluak ve Ahmet Taşgın’a Savaş ve Seferberlik Bakanlığının madalyaları taktim edildi.
Türkiye ve Azerbaycan Muharip Gazileri bir arada
May 31
Ruhittin SÖNMEZ
Kutsal Ramazan Ayı “ibadet ayı” olarak anlatılır. Bu ay boyunca medyada genellikle ibadetlerle ilgili bilgiler ve yorumlara yer verilir.
Oysaki Ramazan Ayının birinci önceliği, ibadetlerin nihai hedefi insan nefsinin terbiyesi olsa gerektir. Çünkü insanlara en zor gelen ibadet türleri oruç, fitre ve zekât bu ayın olmazsa olmazlarıdır.
Doyumsuz olan insan yapısı, etkili bir şükür biçimi olan oruçla terbiye edilir. Bizden insanlığın en büyük rütbesinin “Allah’ın kulu” olmak olduğunun idrakine erişme çabası istenir.
Bu ibadetlerle açların halinden anlamak, yoksullara yardım etmenin hazzı öğrenilir.
“Kendi menfaatini maksimize etmek üzere programlandığı” söylenen bencil, homo-ekonomikus insan tipinden “sosyal bir varlık” mertebesine geçilmeye çalışılır.
Böylece diğer insanların da en az bizim kadar saygıdeğer, sadece insan olmaktan, vatandaş olmaktan kaynaklanan eşit haklara sahip olduğunun benimsendiği bir hayat tarzı geliştirmemiz gerekir.
Medyada her Ramazan Ayında ibadetlerin şekliyle ilgili “sakız çiğnemek orucu bozar mı?” türünden yüzlerce soruya cevap verilmeye çalışılıyor.
Bunların yerine veya bunların yanında güzel ahlakı anlatsak; topluma huzur, mutluluk ve güven veren sosyal insanlar olmamızı teşvik eden programlar yapsak daha İslami olmaz mı?
Son yazımda Diyanet İşleri E. Başkanı Prof. Dr. Ali Bardakoğlu’nun “bir Müslüman ülkede bir insan dindarsa ahlaklıdır” denilmesi gerekirken, “ülkemizde günümüz insanı ‘dindar, ahlaklı olmayabilir’ diye düşünebiliyor” diye yakınmasını anlatmıştım.
Yargıdaki haksızlıkları yapan, kamu malını çalan, yolsuzluklar, tecavüzler, ticari hayatta sahtecilik ve hileler yapan “dindar” etiketli insanların tuttukları namaz, oruç, hac gibi ibadetlerin asıl maksada erişmede yardımcı olmadığını gösteriyor.
O halde Ramazan Ayının feyiz ve bereketli olmasının benim için ilk anlamı Müslümanların bu ay boyunca daha ahlaklı davranışları alışkanlık haline getirebildiğini görmek olacak.
Yolsuzluk, haksızlık, kin, nefret, haset, yalan dolan, kutsallara ihanet gibi davranışları alışkanlık edinmiş “dindarlardan” olmak yerine sevgi, saygı, estetik ve zarafet yansıtan dürüst, güvenilir Müslümanlar olabilme çabası…
Hem benim ve hem de hepimizin ortak kaygısı bu olmalı diye düşünüyorum.
***************************************
SANAT VE ESTETİKTEN UZAK
Türklerin İslam’la tanışmasından önce de, Müslüman olduktan sonra da zamanının çok ilerisinde sanat ve estetik değeri olan eserler verdiğini biliyoruz. Bunlarla gurur duyuyoruz.
Ancak birkaç yüz yıldır biz Türkler dâhil tüm Müslümanlar insanlık âlemine bilim, sanat ve estetik değeri olan çok az sayıda eser verebiliyoruz.
Türkiye’de de son 15 senedir “dindar” olduğu söylenen, İslami kimliği öne çıkarılan bir iktidar var. Bu kimlikteki insanlar yaklaşık 30 senedir İstanbul gibi bazı şehirlerdeki yerel yönetimlerde de iktidar.
Şehirlerimizin hali ortada. Bazı iyi uygulamalar olsa da, Dünyanın en kötü şehircilik uygulamaları bizde. Düzensiz, yamuk yumuk yapılaşma, aynı sokaktaki birbiriyle son derece uyumsuz, zevksiz beton yığını yapılar…
Bütün şehirlerde trafik çilesi, zaman israfı ve asabi insanlar yaratıyor. Adaletsiz, kuralsız, adamına göre imar uygulamaları ile haksız kazançlar artarken şehirlerimizin estetiği yok oluyor. Rant hırsı komşu hakkı, kul hakkı kavramlarını unutturuyor.
Yıllardır devletin bütün imkânlarını kullanan bu “dindar” insanların, sanat hayatımıza evrensel değerde bir eser yaratılmasına yardımcı olduğunu göremedik.
Son dönemlerde TV dizileri açısından ciddi bir atılım yaptık. Yurtdışına ihraç edilen diziler önemli bir kazanç kalemi haline geldi. Türkiye dışında yaşayan Türkler bu dizileri izleyerek Türkiye Türkçesini öğreniyor ve kültürümüze dair bilgiler ediniyor. Ancak bu alanda üretilen filmlerde milli bir kültür politikasının izlerini göremiyoruz. Bir saatlik bir film içine gizlenmiş milli kültürümüz ve değerlerimizle ilgili olumlu mesaj veren birkaç dakikalık sahneler görebilsek ne iyi olurdu. ABD film ve dizilerinde bu çok iyi yapılıyor.
Müzik alanında da “dindarların” iktidarı döneminde bir gelişme göremedik. TRT, Türk Sanat ve Türk Halk Müzikleri alanında bir okuldu. Bu dönemde sanatçı kadroları tasfiye edildi. Seviye ciddi anlamda düştü.
TRT’de Ahmet Hatipoğlu’nun başlattığı ve çok güzel gelişim gösteren tasavvuf müziği alanında da “dindarların” iktidarında gerileme söz konusu. Ben tasavvuf müziğini çok seven biri olarak, Camilerin avlularında satılan son derece bayağı, sözde ilahi albümlerini dinlememek için yolumu değiştiriyorum.
Bu dönemde devlet konservatuvarlarının sayısı çoğaldı ama kalite düştü. Batı Müziği alanında da durum aynı.
Büyük şairler ve besteciler yetiştiremez olduk. Günlük tüketilen eserlerle oyalanıyoruz. Klasik, kalıcı, evrensel değere ulaşmış sanata bir yol açamadık.
Bazı sanat dallarında bireysel başarılar görebiliyoruz. Ancak bunlar genel seviyemizi yükseltecek miktarda değil.
Sanat ve estetik için uygun bir iklim oluşturulamadı. Özgür, bağımsız bireylere, rant/ haksız kazanç hırsı, mahalle baskısı gibi etkilerden uzak, uygun bir iklime ihtiyacımız var.
Böyle olduğu için mimarimiz zevksiz. Şiirimiz, müziğimiz kısır. Hayatımızda sanata yer yok, insanımız estetik kaygısından uzak.
Recep İvedik filmlerinin izleyici rekorları kırması tesadüf değil.
Madem durum böyle, bu Ramazan’da ibadetlerin yanında ahlak, sanat ve estetik de konuşsak iyi olur diye düşünüyorum.
May 31
Ruhittin SÖNMEZ
Toplumumuzda ahlaki değerlerde tam bir çözülme yaşadığımıza dair örnekleri görmek bana acı veriyor.
Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) İlahiyat Fakültesi “İlim ve Ahlak Zemininde İslam’ı Anlamak” konulu konferans düzenledi.
Burada konuşan Diyanet İşleri E. Başkanı Prof. Dr. Ali Bardakoğlu, “Geçenlerde bir hocamız alan araştırması yaptı ve bir soruya çok canım sıkıldı. Soru şuydu: ‘Dindar olmak ahlaklı olmayı gerektirir mi?’
Cevap verenlerin yüzde 80’i ‘hayır, gerektirmez’ cevabını verdi. Cevap verenler hâle bakarak cevap veriyorlar.
Bu vahimdir. Bu soruya bir Müslüman ülkede ‘hayır efendim, bir insan dindarsa ahlaklıdır’ denilmesi gerekirdi.
Müslümanlıkla ahlak birbirinden hayli ayrıldı. Günümüz insanı ‘dindar, ahlaklı olmayabilir’ diye düşünebiliyor” dedi.
Tam da Amin Maalouf’un “Bir dinleri olduğu için ahlaka ihtiyacı kalmamış gibi davranıyorlar” diye tasvir ettiği topluma benzedik.
********************************
TEPEDEN TIRNAĞA
Toplumda rol model olarak göstermemiz gereken unvan ve sıfatları taşıyan kişilerin ahlaki değerlerin erozyona uğramasında öncü olduğu ve buralarda başlayan doku iltihabının toplumun alt kademelerine hızla sirayet ettiği görülmekte.
Siyaset, idare, yargı, diyanet, üniversiteler, ticaret, cemaat, tarikat, belediyeler.. gibi her alanda kokuşmuşluğun örneklerini görmek mümkün.
Gelişmiş ülkelerde de, bu boyutta olmasa da, benzeri ahlaksızlıklar olabiliyor. Ancak bu ülkelerde toplum üyeleri önemli kurumlardaki yetkililerin ve kendilerini yönetenlerin ahlaka aykırı davranışlarını asla kabul etmezler. (Mesela ABD’de beş adet avanta maç bileti alan eyalet valisi, topluma yalan söylediği açığa çıkan bakan istifa etmek zorunda kalır.)
Oysaki son dönemde halkımızda, yöneticilerimizin dürüst ve ahlaklı olması talebi bile kalmadı. Bütün olumsuz örnekleri gören, yapılanların ahlaka aykırı olduğunu bilen ve fakat “bizden” dediği, “dindar” gördüğü kişilerin bu fiillerini “çalıyorlar ama çalışıyorlar” diye savunan “Müslümanların” sayısı oldukça fazla.
Şimdi birkaç somut hırsızlık, yalan, rüşvet vb ahlaksızlıklardan örnek versem, “alnı secdeden kalkmayan” bazı okuyucularımın bunları yapanlara değil, “siyaset yapıyorsun” diye bana tepki göstereceklerini biliyorum.
Bu açıklamalarım ne kadar acı veya acıtıcı olursa olsun, mevcut siyasi ve sosyal gelişmeleri de izah eden sosyolojik bir tespittir.
*************************************
ÜNİVERSİTELERDE AHLAK
Londra merkezli Yükseköğretim Derecelendirme Kuruluşu Times Higher Education (THE) 2016-2017 Üniversiteler Sıralamasına göre dünyanın ilk 500 üniversitesi arasına girebilen sadece 4 üniversitemiz var.
Bütün bir camiayı karalamak doğru olmaz. Gerçekten namuslu, vatansever ve çalışkan akademisyenlerimiz olmasa sistem tamamen çöker. Ancak üniversitelerimizde de ahlaki çözülmenin çok ciddi boyutta olduğu anlaşılıyor.
Boğaziçi Üniversitesi’nin yaptığı araştırmaya göre, master ve doktora tezlerinin üçte biri intihal yani çalıntı.
Habertürk eğitim yazarı Pervin Kaplan “Akademide ‘üçkâğıt’ bir türlü bitmiyor, her defasında ‘Bu kadar olmaz’ dedirtecek türden üçkâğıtlar ortaya çıkıyor” diyor.
Akademik alanda bakın ne türlü üçkâğıtçılıklar yapılıyormuş:
500 dolar karşılığında başta Pakistan, Malezya ve Hindistan’da çıkarılan ve yayın kurullarını Türk ‘akademisyenlerin’ oluşturduğu dergilerde 500 dolara makale yayımlatıp bunlarla hem teşvik hem de akademik unvan alınıyor.
Atıf sayılarını yükseltebilmek için ‘çakma dergi’ler kurup, birbirlerine atıf yapılıyormuş. Bu ‘atıf çetelerinin’ ahlaksızlığını sonunda uluslararası kurumlar bile farkına varıp veri tabanlarından atmış. Türkiye akademisinin adını uluslararası arenada kirletenlere ne gibi yaptırımlar uygulandı bilemiyoruz.
Düzmece konferanslar düzenleyenler, bir otel odasında aynı gün hatta aynı saatte birkaç konferans yapılmış ve burada bildiri sunmuş gibi gösterip, bunlardan teşvik alanlar, unvanı yükselenler, CV’leri bunlarla allayıp pullayanlar varmış. Fakat zaten bütün akademi, bunları isim isim biliyormuş…”
Oğuz Çetinoğlu’nun Kocaeli Aydınlar Ocağı internet sitesinde yayımlanan röportajında Yrd. Doç. Dr. Göktan Ay’a göre, “kurumlardaki akademisyenler, çalışanlar; her şeyi görüyor, biliyor, ama susuyor. Çünkü önlerinde ceza almış bir örnek yok.”
**********************************
GÜVENİLİRLİK TESTİ
Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Rektörü Prof. Dr. Sait Bilgiç sözlerimiz ile eylemlerimiz arasındaki zıtlığa dikkat çekiyor: Ahlak zemininde “güzel şeyler konuşuyoruz, ancak hayatın bütün kirliliğinin içerisinde bugün konuştuklarımızı unutup yaşamaya devam ediyoruz. Oysa bir Müslüman’ın en temel özelliği güvenilir olmasıdır. Kendisine güvenilen, emin olunan insan olmayı başarabildiğimiz takdirde belki de en önemli şeyi başarmış olacağız.”
“Uyum yasaları” çıkarılırken, AKP ve hükümet referandum sürecinde söz verdiği “kuvvetler ayrılığını güçlendirmek”, yasama- yürütme ve yargı kuvvetleri arası “denge ve denetim mekanizmalarını geliştirmek” ve “bağımsız ve tarafsız yargı” sözlerini yerine getirirlerse kendilerine güvenebileceğiz.
May 31
Şahin Dr. Şahin CEYLANLI
Ahilik, 13. Yüzyılın ortalarından başlayarak Anadolu’nun sosyal hayatının şekillenmesinde büyük bir rol oynamıştır. Türk çocuklarını işsizlikten ve kötü fikir cereyanlarının etkisinden kurtaran, aynı zamanda devletin ihtiyacı olan askeri gücü koruyan, kollayan, katkıda bulunan bu kuruluşlar çok yönlü bir yapıya sahipti. Böylesine muntazam bir teşkilat, işsizliğe karşı mücadele vermiş ve herkesi bir sanat sahibi yapma çabası içine girmiş ve yoksulluğun çok çalışarak giderilebileceğini, yoksulluğun bir alın yazısı olmadığını savunmuştur.
Esnaf ve sanatkar zümreleri her şeyden önce, yamak- çırak-kalfa-usta hiyerarşisini kurarak bu kademelerdekilerini, birbirine sarsılmaz ve candan bağlarla bağlamak suretiyle ve mesleklerin en ince noktasını öğreterek sanatı sağlam temellere oturtmuştur.
Üretici ve tüketici ilişkileri dengeli bir şekilde ayarlanmış, köylerde, şehirlerde, kasabalarda konaklama ve toplantı yapma yerleri tesis edilmiş ve buralar bütünüyle donatılıp döşenmiştir. Görüldüğü gibi, ahi kuruluşlarının nasıl bir toplumsal fonksiyon icra ettikleri ortadadır. Böylesine mükemmel ve yaygın olan bir toplumsal teşkilatın asli unsuru olan ahlâk duygusuna başka bir ülkede rastlamak mümkün değildir.
Zaviyelerde yani ahi toplantı yerlerinde işçiler, çıraklar, kalfalar ve ustalardan başka, iyi konuşan hatipler, Profesörler( müderrisler), öğretmenler, hâkimler, hattatlar, şairler, vaizler, v.b. kimseler bulunurdu. ( 1 ) Bu zaviye evlerinde dini, hukuki, ahlâki, sosyal, ekonomik, v.b. konular konuşulurdu. Akşama kadar çalışarak yorulan sanat erbabından kişilerin ruh yorgunlukları bu konuşmalar sayesinde giderilirdi.
Ahi teşkilatlarında kişilerin sermaye birikimi ve aşırı kazanç isteği kesinlikle önlenmiş ve böylece kişisel kazanç yerine teşkilatın orta sandığında toplanan umûmi sermayeye önem verilmiştir. Bu konuda Sabri Ülgener Şunları söylüyor: “ Bu dönemin insanı madde dünyası ile devamlı temasların doğuracağı her türlü ihtiras taşkınlığından, hatta gelecek kaygısından uzak, iç alemine çekilmiş, telaşsız ve rızkından emin bir insan.” ( 2 )
Ahi kuruluşları, başlangıçta tarikatlar gibi belirli bir ideolojiye bağlı olarak faaliyet göstermişler ve zamanla toplumun değişen ihtiyaçlarına bağlı olarak değişip, sonuçta yalnızca esnaf ve sanatkar guruplarını içine alan birlikler haline gelmişlerdir.( 3 )
Ekonomik hayatımızın pek iyi gitmediği bu günlerde; bir Türk kuruluşu olan ve böyle fedakarca çalışan ve Anadolu’nun Türkleşmesinde büyük emeği olan bu teşkilatlara büyük ihtiyaç duyulmakta, zamanımızın meslek teşekküllerinin de ahi birlikleri gibi çalışma hayatı içinde yer almaları çok büyük önem arz etmektedir.
DİP NOTLAR:
( 1 ) Neşet Çağatay, Bir Türk Kurumu Olan Ahilik, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları, s.56
( 2 ) Sabri F. Ülgener, İktisadi Çözülmenin Ahlâk ve Zihniyet Dünyası, s. 73, 1981
( 3 ) Sabahattin Güllülü, Ahi Birlikleri, s. 18
May 28
Fenerbahçe Basketbol Takımı, THY Euroleague Finalinde Yunan ekibi Olympiakos’u 80-64 mağlup ederek Avrupa Şampiyonu oldu.
Voleybol Kadınlar CEV Şampiyonlar Ligi Dörtlü Final organizasyonunun final maçında VakıfBank, ev sahibi İtalyan ekibi Imoco Volley’i 3-0 yenerek Avrupa Şampiyonu oldu.
AYDINLAR OCAKLARI olarak, Avrupa Şampiyonu olup Türk milletine büyük gurur yaşatan her iki takımımızın yöneticilerini, teknik kadrolarını ve sporcularını kutluyor, başarılarının devamını diliyoruz.
AYDINLAR OCAKLARI YÖNETİM KURULLARI
May 20
Büyük Türk Milletinin, “19 Mayıs Atatürk’ü Anma ve Gençlik Bayramı” başta Türk Gençliği olmak üzere hepimize kutlu olsun…
Olan biten üzerine bir laf söylemek gereksiz. Her bir Türk’ün devrimcilik özelliği ve Ergenekon’dan çıkış karakteri halen mevcuttur. Bu nedenle endişe etmeye lüzum yoktur. Sadece üzerimize ne düşüyorsa, o yapılmalıdır…
Bu bayram kutlu olsun, Türk Milleti ve Türk Devleti ilelebet varolsun..
Atatürk’ü, onla Samsun’a çıkanları ve bugüne kadar mücadeleyi yürütenleri saygıyla ve rahmetle selamlıyorum…
Ne Mutlu Türk’üm Diyene!
Av.Özcan PEHLİVANOĞLU
May 20
Dr. Sakin ÖNER
Şanlı Türk tarihi sayısız zaferlerle doludur. 19 Mayıs 1919’un ise tarihimizde özel bir yeri ve önemi vardır. 19 Mayıs 1919, Türk milletinin, millî önderi Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün öncülüğünde önce Milli Mücadele’yi kazanarak Kurtuluş’a, sonra Türkiye Cumhuriyeti devletini kurarak bağımsızlığa ve daha sonra da toplumun her alanında yapılan devrimlerle çağdaş hayata uzanan zaferler ve başarılarla dolu uzun, meşakkatli ve kutlu yolun başlangıcı, ilk adımıdır.
Milli Mücadele’nin, Atatürk tarafından dile getirilen hikâyesinin ilk cümlesi, “1919 senesi Mayısının 19’uncu günü Samsun’a çıktım” diye başlar. Diğer bir deyişle, 19 Mayıs 1919, Milli Mücadele’nin fiilen başladığı tarihtir. Aslında Kurtuluş’un ilk kıvılcımı, 18 Mart 1915 Çanakkale Zaferi’nin kazanılmasıyla çakılmıştır. Çünkü bu zafer, I. ve II. Balkan Savaşlarında, Trablusgarp Harbinde ve I. Dünya Savaşında ard arda mağlubiyetler yaşayan Türk milletinin, kırılan onurunun yeniden ayağa kalkmasını sağlamıştır. Bu zafer, Türk milletinin, içinde bulunduğu zilletten aydınlığa çıkarıp parlak bir geleceğe taşıyacak lideriyle, Anafartalar Kahramanı Mustafa Kemal’le buluşmasını sağlamıştır.
Mustafa Kemal, l9 Mayıs l919’da Samsun’a çıkıp Milli Mücadele bayrağını açıp özgürlük ateşini yakmasaydı, milletçe tarih sahnesinden silinecek, egemenlik ve bağımsızlığımızı kaybedecektik. Her türlü olumsuzluğa rağmen yüksek bir vatan sevgisi ile çıktığımız yolda, bir taraftan düşmanla savaşırken, bir taraftan da 23 Nisan 1920’de Türkiye Büyük Millet Meclisi’ni açarak Cumhuriyet’e giden yolda önemli bir adım daha attık. Böylece hem mevcut tek kişi yönetimine son verileceğinin ve egemenliğin Türk milletine geçeceğinin mesajlarını verdik, hem de Milli Mücadele’nin arkasında millet iradesinin olduğunu bütün dünyaya gösterdik. Lozan Barış Antlaşması ile de, bütün dünyaya, milli varlığımızı ve milli vatanımızı kabul ettirdik. 19 Mayıs 1919’da başlattığımız Milli Mücadele’yi 29 Ekim 1923’te Türkiye Cumhuriyeti Devletini kurarak taçlandırdık. Ardından toplum hayatımızın her alanında gerçekleştirilen ve birbirini tamamlayan devrimlerle, modern dünyanın saygın bir üyesi haline geldik.
Tarihimizin en önemli dönüm noktalarından biri olan 19 Mayıs 1919’u, başlattığı bu süreci göz önünde bulundurarak değerlendirmemiz gerekir. Bu tarihleri, sadece tarihi bir olayın yaşandığı günler olarak görür, millet hayatımızda ifade ettiği anlam ve önemi kavrayamazsak, sadece heyecanını duymadığımız sıradan ve şekli bir bayram günü olarak kutlarız. Halbuki, milli bayramlar, milletin bireylerini asgari müştereklerde buluşturan, kaderde ve kıvançta bir olduğumuzun bilincini kazandıran, vatan-millet-bayrak gibi kutsal değerlerimize bağlılığımızı pekiştiren anlardır.
Milli kahramanlarımızı da sadece sevmek, duygusal bir eylemdir ve bir anlam ifade etmez. Onların hangi şartlarda neler yaptıklarını, neler kazandırdıklarını, tarihimizin akışına nasıl etki ettiklerini bilmek, düşünce ve eylemlerinin anlamlarını kavramak, bunları yaşatmak ve geliştirmek gerekir. Özellikle yakın tarihimizin en büyük kahramanı olan Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün veciz bir biçimde ifade ettiği gibi, “bir kişiyi görmek değil, onun düşünce ve eylemlerinin anlamını kavramak” önemlidir. Bu bilince kavuşan kişilerin yaptığı ve yeni nesillere bu bilinci aktarmak amacıyla yapacakları kutlamaların bir anlamı vardır. Sadece rozet takarak, bayramlarda anıtlara, büstlere çelenk koyarak, İstiklal Marşı’nı okuyup, şiirler söyleyip, nutuklar atarak, “Atatürkçüyüz, Cumhuriyetçiyiz” diye övünerek kutladığımız bayramların, basit bir gösteriden farkı yoktur.
Milli şairimiz Mehmet Akif Ersoy diyor ki:
Sahipsiz olan memleketin batması haktır
Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktır
Şairin dediği gibi, sahip olmadığın, koruyamadığın, terkettiğin her şeyi, her değeri kaybetmeye mahkumsun. Kaybedeceğin, bugün milli bayramların, milli kahramanların, yarın milli egemenliğin, bağımsızlığın, özgürlüğün, birliğin, bütünlüğün, kısacası vatanın, devletin, milli hayatın, dilin, dinin, kültüründür. Bunun için bugünden milli geleneklerimizin başında gelen milli bayramlarımıza, tarihimize şan ve şeref kazandıran milli kahramanlarımıza ve başlangıçtan günümüze kadar tarihimizin her dönemine sahip çıkmamız gerekir.
19 Mayıs Atatürk’ü Anma Gençlik ve Spor Bayramınızı, bu duygu ve düşüncelerle kutluyor, saygılar sunuyorum.
May 20
“O KADAR ŞEHİT KANI VAR NEYİ VERİYORSUN” !
Kıbrıs meselesi giderek, Türkiye’nin ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin en önemli egemenlik sorunu haline gelmiştir.
2017 Ocak ayına sarkan Kıbrıs müzakerelerinin Türkiye Cumhuriyeti ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin bekasını tehdide varacak boyutlarda gelişmesi; duyarlı tüm vatanseverler, Kıbrıs sevdalıları ve gazileri olarak, kamu oyuna, etkili ve yetkili makamlarla özellikle siyasi partilerimize çağrıda bulunmamızı gerekli kılmıştır.
Bilindiği gibi 2004 yılında Kıbrıs’ta çözüm için referanduma sunulan, Türkiye ve Kıbrıslı soydaşlarımızın hak ve menfaatlerini zedeleyen ve bir çoğunu da ortadan kaldıran Annan Planı’nı maalesef yoğun baskı ve vaatler altında soydaşlarımız kabul etmiş, Rumlar da reddetmişti.
Bilahare Kıbrıs’ın etrafında bulunan zengin petrol, doğalgaz vs. yatakları başta ABD olmak üzere AB’ni yeniden harekete geçirdi ve bölgeyi parsellediler. Türkiye ve KKTC üzerinde baskılar yoğunlaşmaya başladı. ABD ve AB’den bakanlar ve yüksek görevlilerin KKTC’yi, Sayın Akıncı’nın da Avrupa’yı ziyaretleri, görüşmeleri devam ediyor.
Kamuoyuna intikal eden bilgilere göre; Türkiye’nin ve Kıbrıs Türk’ünün şehit kanları ve büyük fedakarlıkları ile kazanılan hak ve hukukları, eşit, adil ve güven içinde gelecekleri büyük ölçüde tehdit altına alınmaya çalışılmaktadır.
Garantiler, iki kesimlilik, eşitlik, mülkiyet, yönetim, toprak konuları ve daha bir çok ayrıntı masadadır.
Bilindiği gibi garantiler Kıbrıslı Türk halkının güvenliği yanında günümüzde Türkiye’nin güvenliğinin de adeta ön şartıdır. AB içinde Federal Kıbrıs’ın bir başka ülkeyle özellikle Yunanistan’la birleşme (AB içinde Enosis) yolunun açık olduğunu, Kıbrıs Rumlar yıllardır açıkça ilan ediyor. Ayrıca AB üyesi olan Federal Kıbrıs’a AB’nin hükümran olmasının, Kıbrıs’ın kiralanmasına razı olmaktan daha öte olduğu da malumlarıdır. AB dağıldığında da, Federal Kıbrıs’ın Yunanistan’ın kucağına atılmış olacağı aşikar gibidir. Görüldüğü gibi her halükarda Batıda Meriç ağzından Meis Adasına kadar Anadolu’yu kavrayan Yunan kuşatma kolu İskenderun’a kadar uzamış ve Yunanistan Türkiye’yi güneyden de kuşatmış olacaktır. Bu kabul edilemez bir durumdur.
Anarşi ve teröre karşı bir zırh gibi kabul edildiğinden TBMM tarafından da oybirliği ile kabul edilen iki kesimlilik ve eşitlik ilkelerinin bol keseden aşındırıldığı üzüntü ile anlaşılmaktadır. Rumların Kuzey’e yerleşmeleri için sürekli formül üretilirken bir müddet sonra Kuzey’de Rumların Türklerin sayısını aşacağı ve Türklerin basit bir azınlık haline getirileceği apaçık ortadadır. Rumların Kuzey’e geçişlerinin büyük bir Türk göçüne daha neden olacağının, Sayın Akıncı’yı pek ilgilendirmediği, olayları takip edenleri incitmekte ve üzmektedir. Rumlar, soydaşlarımızı basit bir azınlık seviyesine indirip, Ada’nın yönetiminden uzak tutarak ilk fırsatta Ada’yı Yunanistan’a bağlamanın peşindedirler. Bu tehlikeye karşı Federal Kıbrıs’ta dönüşümlü başkanlık ve ayrıca karar organlarında etkili temsil ve veto hakkı, olmazsa olmazdır. Rumların veto hakkı ve dönüşümlü başkanlığı devamlı reddetmeleri Yunanistan tarafından da desteklenmiş ve nedense tüm bu açıklamalara sessiz kalınmıştır.
Bir de masada duygusal bağ uydurmasıyla Rumlara bol keseden mal-mülk ve tazminat vaadlerinin, olayları takip etmeyenlere neredeyse 1974’te zaferi Rumların kazandığı intibaını verecek hale getirdiğini üzülerek görmekteyiz. Adanın her bölgesinde bulunmakta olan Rumların gasp ettiği ve yıllardır kullandıkları Türk Vakıf arazileri ile 1955’ten 1974’e kadar zorla göç ettirilen Türklerin mal-mülk ve tazminatlarının, acaba masaya getirilmesi zamanı gelmedi mi?
Yine dünyada hiçbir örneği olmadığı halde Rumların nüfus kriteri olarak 4 Rum’a 1 Türk teklifini Sayın Akıncı’nın kabulü derin üzüntü yaratmıştır. Zira bu kriterin dışında kalanların Kıbrıs’tan çıkarılacağının ve her halde doğan çocuklardan bu oranı bozanların da denize atılacağının öngörüldüğü anlaşılmaktadır. 40 yıldır Kıbrıs’ı vatan bilip yerleşen, vergisini verip askerlik görevini yerine getiren, Kıbrıs’ta doğup büyüyen, evlenip çoluk çocuğa karışan bu insanlar evleri Rumlar’a peşkeş çekilecek diye mi Kıbrıs’ı terk edecek? İnsan hakları, evrensel hukuk yanında hiçbir hak ve adalet duygusuyla bağdaşmayan bu uygulamaya muhatap olan insanlar KKTC vatandaşı, Sayın Akıncı da onların Cumhurbaşkanı değil mi?
Bunlardan başka Rumların çantalarındaki harita için tahminler yapılırken Sayın Akıncı’nın, şehit kanlarıyla alınan bugünkü toprakların hiç verilemeyeceği yerine, sadece Güzelyurt’un verilemeyeceğini beyan etmesi, sanki diğer yerler verilecekmiş gibi şaşkınlık yaratmıştır. Zira 2004’te BMGS olan Kofi Annan tarafından Annan Planının kabul edilmediğinde geçersiz olacağı açıklanmıştı. Ancak görüşmelerin Annan Planı üzerinden yürütüldüğü, Rumlar’ın şimdi Annan Planı’nda öngörülenden daha fazla, mesela Karpaz Yarımadası’nı, nüfus oranına göre Ada sahillerinin 4/5’ini istedikleri dile getirilmektedir. Oysa zafer bizimdi. İsrail’in Filistin topraklarından, Ermenilerin de Azerbaycan topraklarından bir metrekare iade etmediklerinin dikkate alınması gerekmiyor mu?
Ayrıca malumları 1974’ten beri Yunanistan’la aramızdaki karasuları, kıta sahanlığı, Anadolu’ya yakın Ege Adalarının silahsızlandırılması gibi sorunlar Kıbrıs meselesi ile irtibatlandırılmıştı. Her ne kadar bu görüşmelerin dışında gibi olsa da KKTC’nin AB’ne terk edilmesinin aramızdaki sorunlarda Yunanistan’a önemli avantajlar sağlayacağı ve Türkiye’nin Ege ve Akdeniz’deki hak ve menfaatlerinin tehlikeye atılmış olacağı ortadadır. Suriye’de Batılı koalisyonun aldığı pozisyonlar, hain 15 Temmuz kalkışması ve şimdilerde PKK canilerinin saldırıları ile yaratılan inanılmaz vahşet, Türkiye’ye baskı operasyonlarının bir bölümü değil mi?
Bütün bu gelişmeler karşısında kamuoyu ve kanaat önderleriyle yazılı ve görsel basının yanında bazı sivil toplum kuruluşlarının, üniversitelerin ve siyasi partilerin sessizliği endişe vericidir. Bu sessizliğin yanında CHP Genel Başkanı Sayın Kılıçdaroğlu’nun görüşmeleri son derece başarılı bir süreç olarak değerlendirmesi endişeleri daha da arttırmaktadır. Kıbrıs meselesinde ta başından beri canını dişine takarak haklarımıza sahip çıkan kahraman milletimizin, masadaki bu talepleri içine sindireceğini kimse beklememelidir. Nitekim Sayın Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “O kadar şehit kanı var neyi veriyorsun?” sözleri Türk milletinin ortak görüşünün ifadesi olarak algılanmıştır. Artık siyasi partilerimiz, TBMM ve bütün yurtseverlerin Sayın Erdoğan’da ifadesini bulan Türk milletinin ortak görüşü çerçevesinde, tarihi sorumluluklarını üstlenmelerinin ve topyekün Kıbrıs’a sahip çıkılmasının tam zamanıdır.
1974 den günümüze Adada yaşayan her iki toplum, savaşsız, barış ortamında yaşamlarını sürdürmektedirler. Orta Doğuda ayırma ve bölmeyi kendine prensip edinmiş ABD ve AB Kıbrıs’ta ille her iki ayrı milleti, iki ayrı kültürü ve yaşadıkları bölgeleri birleştirmekten yanadırlar. Bu iki milletin birlikte yaşayamayacağını daha önce Rumların katliamları ortaya koymuştur. Birlikte yaşamak mümkün değildir ve bu durum Rum’un Türk’e tahakkümünden başka bir şey olamaz.
Kıbrıs meselesi giderek, Türkiye’nin ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin en önemli egemenlik sorunu haline gelmiştir. Bu konuda daha fazla ödün vermek mümkün değildir.
Türkiye haklı ve güçlüdür. Milletçe Kıbrıs’ımıza sahip çıkalım.
Aziz milletimize saygıyla duyurulur.
25 aralık 2016.
Cumhur Evcil,
E.Tümgeneral
Kıbrıs Gazisi
May 20
“Bu yazıyı yaklaşık 2 yıl önce yazmışım. Yuttuğumuz zokanın büyüklüğü, her halde başımıza gelen belalardan ve adımızın “Türkiye halkı” veya “Türkiye toplumu” olarak tescil edilmeye çalışılmasından dolayı bugün daha iyi anlaşılır durumdadır. Yine de belki düşünürüz diye hatırlatayım dedim!”
Özcan PEHLİVANOĞLU
“Zoka’nın ne olduğunu bilmeyenler için belirteyim. Zoka; “Büyük balıkları tutmakta kullanılan, küçük balık biçiminde, ucu iğneli kurşun parçası”dır.
Türkler, dış güçler ve onların yerli işbirlikçileri için daima “büyük balık” olmuştur.
Olaylar ve sonuçlar bize, büyük balığın Türkiye’de zokayı yuttuğunu gösteriyor.
TBMM’de yapılan yemin töreninden sonra HaberTürk gazetesinin attığı “Milletin Koalisyonu” başlıklı haberde, Türkler diğerleri ile beraber üçüncü sırada sıralandı. Yani kendi ülkesinde üçüncü sıraya inen ve diğer etnik ve dini azınlıklarla eşitlenen bir millet, haline geldi. Acaba Türkler bunun ne anlama geldiğini biliyormu? Biliyor ve kabulleniyorsa, bizim de diyecek bir sözümüz yok!
Son beş seçimin üçünde milletvekili adayı ve birinde de belediye başkanı adayı idim. Siyaset anlayışım gereği halkın içinde çok bulundum. Gördüm ki, ezici bir çoğunluk için “Türklük” bir şey ifade etmez hale gelmiş.
Unuttular! Osmanlı içinde “Türk” bir şey ifade etmiyordu. Bakmayın siz başka şeyler söyleyenlere; hem İslamiyet hem de Osmanlı için her cephede nedense hep “Türk” ölüyordu! Ülke etnik mikro ırkçıların eline geçmişti. Çoğunluk olan Türkler, her fırsatta azarlanıyor ve aşağılanıyordu. Dönemin hikaye, roman ve anılarında bunu görmek çok mümkün! İstiyorsanız gidip bir bakın.
Yine Türk adı taşıyan aynı gazete “Meclis’te Müslüman’ı, Süryani’si, Türk’ü, Ermeni’si, Kürt’ü, Roman’ı milleti temsil edecek. 95 yıldır böylesi görülmedi” diye haber yaptı. Ama ne çelişki ki; adsız bir millet tarifi yaparken kendisi utanmadan ve şerefsizce “Türk” adını, adına ek yaparak kullanıyor. Bu da Türk’e karşı yapılan gönül alıcı ufak takiyelerden biri. Tıpkı Hürriyet Gazetesi’nin logosunda “Türkiye Türklerindir” ibaresinin kullanılması gibi…
Bunun en büyük sebebi ise, ne yaptığını bilmez bir halde olan Türklerin zokayı yutmuş olmasıdır.
Evet, doğrudur. 95 yıldır Türkler hiç bu duruma düşmemişti. Hoş ne durumda olduklarının hala farkında değiller ya!
Türkleri bu duruma düşüren, Atatürk’ten sonra gelen bütün hükümetlerin aymazlıkları ile gaflet ve ihanetleridir.
Makam, mevki ve para hırsı; Türklerin gözünü kör etmiştir. Kaleler içten feth edilmiştir. Atatürk cumhuriyetinin kazanımlarının sonsuza kadar süreceğini zannedenler halen plajlarda keyif sürmekte ve rakı masalarında demlenmektedir.
Dış güçlerin kontrolündeki tüm cemaat ve tarikatlar, Türklerin pelteleşmesi için elinden geleni esirgememiş ve Türklük ruhu uydurma bir din anlayışı ile köreltilmiştir.
Bununla beraber, Türk’ün karşısındaki kuvvetler çok çalışmakta ve Türk’ün bileğini bükmek için binlerce insan can vermekten dahi kaçınmamaktadır.
Bir kısım Türk, halen asli cehverini korusada, çalışmaları ve gayretleri yetersizdir vede sonuç almaktan uzaktır.
Türk’ün karşındaki güçler ideallerini gerçekleştirmek için can, mal, para, aile gibi bütün dünya nimetlerini bir kenara koyabilmektedir. Türk’ün cılız ataklarla buna karşılık vermesi ancak kaçınılmaz sonu ertelemekten başka bir işe yaramaz.
Şimdi bunu okuyan bazı Türkler bana çok kızacak. Bunu biliyorum. Ancak bunlar bir gerçek. Bizi yıllar sonra okuyacak olanlar, birilerinin bu gerçekleri gördüğünü ve uyardığını anlayacak vede ona göre tedbir alacak.
Sonuç olarak; Türkler 77 yıldır (1938 – 2015) uyumuş yada uyutulmuştur. Afyon yutmuş bir hale gelmiş milletin zokayı yutması anlaşılır bir şeydir.
Gezdiğim yerlerde gördüğüm insanlar için, Türklük öncelikli bir husus değildir. Ne tarihte yaşanmış olanlar ne de gelecekte yaşanacaklar onları ilgilendirmemektedir. Cebi ile midesi arasındaki ilişkiden başka bir şey düşünmez hale gelmiş olan Türkler için, senaryosu dışarıda yazılan filmin sonu bellidir. Siyasal, sosyal, ekonomik ve kültürel gelişmeler bize bunları açık ve net olarak göstermektedir.
Türkleri, Anadolu’da yok olmaktan kurtarmak yine meselenin farkında olan Türklere düşmektedir. Eğer onlar nefislerini ve dünya nimetlerini bir kenara iterek ve her türlü sonu göz önüne alarak çalışırlarsa, Türk’ün makus talihi bir kez daha yenilecektir. Ey Oğuz soylular! Bozkurt bakışlılar! Hazırmısınız?”
May 20
19 Mayıs 1919, Milli Mücadele’nin fiilen başladığı tarihtir. Mustafa Kemal, l9 Mayıs l919’da Samsun’a çıkıp Milli Mücadele bayrağını açıp özgürlük ateşini yakmasaydı, milletçe tarih sahnesinden silinecek, egemenlik ve bağımsızlığımızı kaybedecektik. Bizi egemen ve bağımsız TÜRKİYE CUMHURİYETİ’ne götüren zorlu ve meşakkatli yolun ilk adımının atıldığı günün 98. yıldönümünde 19 MAYIS ATATÜRK’Ü ANMA GENÇLİK VE SPOR BAYRAMINI KUTLUYOR, şehitlerimizi ve gazilerimizi rahmet, minnet ve şükranla anıyoruz.
AYDINLAR OCAĞI GENEL MERKEZİ