Yrd. Doç. Dr. Zülfikar ÖZKAN

Pek çok insan zor bir çocukluk geçirmiştir, kendini güvensiz hissetmiştir, korkular ve hobiler içinde yaşamıştır, bir çok insanın baskısına maruz kalmıştır ve en önemlisi kendini dışlanmış, aşağılanmış hissetmiştir.
Beynimiz çocukluk sırasında çok en yüksek derecede öğrenecek şekilde programlanmış, tasarlanmıştır. Bu sebeple bu yaşantıların hepsi hafiften büyük boyutlara kadar arkalarında gölge bırakırlar.
Sonra bu kişiler, kalplerindeki boşluğu hissederek ”Benim sorunum ne?“ diye kendilerine sorarlar.
İyi haber: Beynimiz tecrübelerle ve faaliyetlerle yeniden biçim alacak şekilde tasarlanmıştır.
Geçmişimizi değiştiremeyiz, ama bugün o boşluğu dolduracak şekilde anahtar yaşantıları kullanabiliriz. Yapılacak iş, başa çıkabileceğimiz işlere çözüm bulmak, çıkamayacağımız şeylere katlanmaktır. Bunun için de, kabul görme ve değer verilme yaşantılarını kalbimizdeki boşluğu dolduracak şekilde özümsemektir. Edinmiş olduğumuz bu yaşantıları kendi öz malımız durumuna getirmektir. Her insan, hayatının bir bölümünde mutlaka kabul görmüştür.

Bu tatsız ve acı diye adlandırdığımız olaylara başka açıdan da bakabiliriz
Yüce Yaradan bizim ruhsal açıdan tekamül etmemizi istiyor. Bu olayların olma sebebi, ruhsal açıdan yükselebilmemiz için bir mesaj almamızdır. Ruhsal açıdan kendimizi geliştirmeyi düşünmediğimiz zaman yaşadığınız acıyı veya zorlukları da boşuna yaşamış oluruz. İşte bu duurmda boşluğu düşeriz. Kalbimizde boşluk oluşur. Çare olarak da kimyasal ilaçlara başvurur ve “Ne kadar da şanssızım, bütün belalar beni mi buluyor” diyerek halimizden şkayetçi oluruz
Hayatımızda olan herşeyin bir anlamı vardır. Sizin milyonlarca dolarınız olabilir ama manevi açıdan anlamlı bir hayatınız yoksa kalbinizde boşluk oluşur.
Acılarla karşılaştığımız dönemler bir fırsattır. Ayak bilek kemiği kırılan bir arkadaşım, evde kaldığı süreyi fırsata dönüştürmüş, bol miktarda okumalar yapmış, kendini yazacağı kitaba vermiş ve bu sürede konusuyla ilgili kafasındaki bir çok soruya cevap bulabilmiştir.